صبا اگر گذري افتدت به كشور دوست

بيار نفحه اي از گيسوي معنبر دوست

به جان او كه به شكرانه جان برافشانم

اگر به سوي من آري پيامي از بر دوست

وگر چنانكه در آن حضرتت نباشد بار

براي ديده بياور غباري از در دوست

من گدا و تمناي وصل او هيهات

مگر به خواب ببينم خيال منظر دوست

دل صنوبريم همچو بيد لرزان است

ز حسرت قد و بالاي چون صنوبر دوست

اگر چه دوست به چيزي نمي خرد مارا

به عالمي نفروشيم مويي از سر دوست

چه باشد ار شود از بند غم دلش آزاد

چو هست حافظ مسكين غلام و چاكر دوست